PUISI

PANGNYEKAKEUN CIMATA GURU

Deudeuh teuing nu diapi lain

Panglenyepankeun ku hate jeung lelembutan

Panglenyepankeun ku rasa jeung rumasa

Saha nu baheula ngajar ngeja jeung maca,saha nu baheula ngajar ngitung jeung raraban

Saha nu baheula ngajarkeun alif, ba, ta… nu baheula ngajarkeun asih jeung kaheman

Saha nu baheula ngajarkeun hirup jeung kahirupan

Deudeuh teuing nu diapi lain

Nu baheula sok digugu jeung ditiru, nu dihormat didama-dama

Nu baheula dipikaasih dipikaheman, kiwari kabangbalerkeun kapopohokeun

Katuruban ati pajabat katincak sapatu raja

Deudeuh teuing nu diapi lain

Mun teu aya guru presiden moal bisa maca, mun teu aya guru rek saha nu jadi bupati

Mun teu aya guru naon bedana manusa jeung kuya

Deudeuh teuing nu diapi lain

Guru aya nu nyingkur di sisi gunung, teu embung

Aya nu di pasir di sisi gawir, teu nampik

Guru aya nu di lebak di bungbulang, teu nolak

Asal…. manusa jadi manusa

Deudeuh teuing nu diapi lain

Ti kamari tepi ka kiwari, guru teu nampik mun gajih leutik, teu aral pedah malarat

Tapi guru amarah jeung marudah, mun kaadilan diteundeun dina wadah runtah

Deudeuh teuing nu diapi lain

Lain guru rek jajaluk hayang dipikarunya, tapi hakna tong digunasika

Pangmalutkeun raheutna guru, pangnyekakeun cimata guru…………….

Pangnyekakeun cimata guru